15 september 2017
Beste paus Franciscus,
Ik schrijf u deze brief met een bezwaard gemoed, vol zorg over de Kerk en
over u als de opvolger van Petrus. Wij katholieken zijn geroepen van u te
houden en u te steunen in uw moeilijk dienstwerk in de Kerk. En dat doen we.
Maar velen van ons zijn bezorgd dat u onvoldoende besef hebt van de toestand
van de Kerk in de wereld van vandaag. U lijkt soms willekeurig te handelen in
belangrijke zaken zoals het liturgische leven van de Kerk en in de moraal
op een manier die de indruk geeft dat u denkt als iemand uit de jaren zestig
van de vorige eeuw. Wij moeten het Tweede Vaticaans Concilie eerbiedigen als
een oecumenisch concilie, maar de manier van denken die toentertijd actueel was
is erg verschillend van de manier van denken nu. Op velerlei wijze gaf dit Concilie
het einde aan van de moderniteit, tenminste in de Kerk. Wij zijn nu geroepen om
te proberen te verstaan wat het betekent te leven in een postmodern tijdvak,
dit langzaam te accepteren en dan verder te gaan met de taak te evangeliseren
in een postmoderne wereld.
Het doet ons heel erg pijn als u op een kleinerende manier praat over de
mensen die u “traditionalisten” noemt en die u wegzet als mensen die bezeten
zijn van het verleden, enghartig en liefdeloos. Er zijn er misschien enkelen
bij wie de beeld past maar de mensen die ik ken en die houden van de Heilige
Traditie van de Kerk zijn verre van bezeten van het verleden maar daarentegen
levendig bezorgd om de toekomst van de Kerk en verlangen er helemaal niet naar
te leven in het gouden tijdperk van de Kerk dat nooit bestaan heeft. Deze
mannen en vrouwen, met daaronder bisschoppen, priester, diakens en leken zijn
heel gelukkig dat ze mogen leven in de wereld van vandaag met zijn speciale
uitdagingen en zij proberen het evangelie van Jezus Christus en de Heilige
Traditie die deze leer belichaamt en die ons van de apostelen is overgeleverd
te brengen in deze postmoderne wereld.
U lijkt, heilige vader, niet te beseffen dat anders dan de moderne wereld
die met zijn rationalisme en zijn vooroordelen tegen de traditie voorbij
is, de jongeren in de postmoderne wereld oprecht geïnteresseerd zijn in
de Traditie en gefascineerd zijn door hun ervaring met die Traditie of het nu
in de kunst is, in de architectuur, in de muziek of in de traditionele liturgie
van de Kerk. Het probleem is dat het Tweede Vaticaans Concilie een liturgie
heeft opgeleverd die de vrucht is van de moderne tijd. Dat is al weer afgezaagd
in de postmoderne wereld. Als u een bezoek zou brengen aan de seminaries in dit
land, dan zou u merken dat een meerderheid van onze seminaristen heel positief
staat tegenover de traditionele Mis die in de jaren na het Concilie verboden
was. Zij sjouwen niet de bagage met zich mee die u en ik met ons mee sjouwen
vanuit de revolutie van de jaren zestig. De jonge mensen nu zijn als een
onbeschreven blad en dat is hun voordeel. Zij zien schoonheid in de Traditie,
ze worden ertoe aangetrokken en verbazen er zich over waarom deze schoonheid
door de meeste katholieken vandaag de dag niet wordt ervaren.
Juist in een tijd dat de eenheid van de katholieke Kerk van binnen en van
buiten wordt bedreigd, hebt u de dreiging feitelijk vergroot door uw recente
verandering van het canonieke recht waarin u macht geeft aan de
Bisschoppenconferenties om hun eigen aanpassingen te maken in de liturgie van
de Mis. We zullen niet alleen verdeeld zijn door taal, we zullen weldra
verdeeld zijn door de ritus van de Mis zelf. U hebt gelijk dat u probeert de
liturgie te bevrijden van de bureaucratie van de Romeinse Congregaties.
Want de liturgische Traditie kan geen organische groei beleven als de liturgie
wordt gereduceerd tot rubrieken en recht. Maar de weg die u nu volgt bedreigt
de eenheid van de Kerk zelf. De Mis moet niet gebruikt worden als een
instrument van die “inculturatie” die de obsessie was van de moderne Kerk van
het verleden.
Beste paus Franciscus: ik bid dat u zult denken aan wat ik in deze
brief heb gezegd zult nadenken over manieren om uit te vinden waar uw kudde
echt is in de wereld van vandaag. Dat zult u niet kunnen als u zich omringt met
mensen die nog steeds leven in de zestiger jaren. Wees niet bang de Heilige
Traditie van de Kerk te omarmen. Die omarming zal u een gelukkig man maken en
een wijze bisschop van Rome.
In kinderlijke genegenheid
fr. Richard Gennaro Cipolla
(Hij is priester van bisdom Bridgeport CT USA. Hij is gehuwd en vader van
twee kinderen. Hij is afkomstig uit de Episcopaalse (Anglicaanse) Kerk en na
zijn overgang katholiek priester gewijd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten