zondag 11 januari 2015

Interview van Vida Nueva met Raymond kardinaal Burke

De internationale aandacht werd getrokken door het interview dat curiekardinaal Raymond Leo Burke, prefect van de Apostolische Signatuur, gaf in het Spaanse tijdschrift “Vida Nueva” (novem-ber 2014) over de Bisschoppensynode over huwelijke en gezin. Hier volgt het interview.

Vida Nueva: Welk gevoel hebt u aan de Synode overgehouden. Waren er confrontaties?

Burke:  Er was een open en flinke discussie. Vroeger werd alles wat de synodevaders zeiden steeds gepubliceerd, maar nu niet. Alle informatie kwam uit de samenvattingen van pater Lombardi en uit de persconferenties die hij gaf.
Deze samenvattingen hebben mij verrast; zij gaven de inhoud van de discussie niet goed weer, maar gaven de indruk, dat alles in de richting zou gaan van wat kardinaal Kasper naar voren had gebracht.
De echte schok kwam met de Relatio post disceptationem (samenvatting van wat er in de eerste week gezegd was). Zij leek een manifest ten gunste van een verandering in de kerkelijke discipline tegenover de onregelmatige relaties. Zij bood een grotere openheid aan paren die zonder het sacrament van het huwelijk samenleven en aan personen die aan de homoseksuele gesteldheid lijden.



Vida Nueva: Waren er andere synodevaders die uw afwijzing deelden?

Burke: Jazeker. In mijn kleine werkgroep (Circulus minor) waren wij allemaal verrast. Wij hebben veel tijd besteed aan een poging om het slotdocument te funderen op de Heilige Schrift en op het Leergezag. Het was nodig dwalingen te corrigeren zoals bijvoorbeeld de uitspraak dat men positieve elementen kan vinden in zondige handelingen zoals samenwonen, ontucht, echtbreuk of in seksuele handelingen tussen personen die aan de homoseksuele gesteldheid lijden. Deze verwarring was heel erg.
We hebben geprobeerd de schoonheid van het huwelijk weer naar voren te halen, als de onverbreekbare, trouwe en op het voortbrengen van kinderen gerichte verbintenis die door God geschapen is.
In de moeilijke situaties maken wij een onderscheid tussen de liefde voor de zondaar en de haat tegen de zonde. Wij, voorzitters en rapporteurs van de kleine werkgroepen (circuli minores), hebben erom gevraagd dat onze stukken gepubliceerd zouden worden. Tot dat ogenblik wist de buitenwereld niet, wat wij dachten. Alles was gecontroleerd en gemanipuleerd, als ik het mag zeggen.

Vida Nueva: Werd er geprobeerd de Synode een bepaalde richting in te sturen?

Burke: Ja. Vanaf het moment dat kardinaal Kasper zijn mening naar voren bracht, concludeerde een deel van de pers dat de Kerk de bedoeling had haar discipline te veranderen. Dat leidde tot ernstige pastorale moeilijkheden.
Veel bisschoppen en priesters namen contact met mij op en vertelden dat mensen die in onregelmatige verhoudingen leefden, naar de parochies gingen met de bedoeling de sacramenten te ontvangen. Ze zeiden dat de paus het zo wilde.
We spreken hierbij niet over een bijkomstige maar over fundamentele zaak.
De pijler van de Kerk is het huwelijk. Wanneer wij deze waarheid niet meer juist verkondigen en beleven, zijn we verloren. Dan houden we op Kerk te zijn. Op de Synode kan men niet de leer van de Kerk en een stelling die daarmee in tegenspraak is, op gelijke hoogte stellen.

Vida Nueva: Wordt de waarheid over het huwelijk niet meer op de juiste manier verkondigd?

Burke:  Er bestaat grote verwarring rond de onontbindbaarheid. Wanneer iemand in een relatie leeft, die publieke echtbreuk is: hoe is het dan mogelijk te gaan biechten met het voornemen niet meer te zondigen, zonder ergernis te geven aan de geloofsgemeenschap? Men leeft publiek in een van de zwaarste zonden.

Vida Nueva: Ziet u dan de weg die Kasper heeft voorgesteld niet als een mogelijkheid: de weg van de boete zodat sommige hertrouwd gescheidenen toegang tot de sacramenten zouden krijgen?

Burke: Op deze weg van boete moeten de betreffende mensen kuis leven. Als ze niet uit elkaar kunnen gaan, moeten ze als broer en zus leven. Dat is een oude praktijk. Zij praten over de wet van de geleidelijkheid maar de waarheid is niet “geleidelijk”. Zij is objectief. Het huwelijk is onverbreekbaar. Als ik iemand huw, kan ik niet met iemand anders leven.

Vida Nueva: Een ander hot item is dat van de homoseksuelen. U noemde ze hiervoor als “ personen die aan de homoseksuele gesteldheid lijden”. Beschouwt u het als een ziekte?

Burke: Het is een lijden. God heeft ons niet geschapen om als man met een man te zijn en als vrouw met een vrouw. Dat is vanuit onze eigen natuur helder in te zien. Wij zijn voor een heteroseksuele eenheid geschapen, voor het huwelijk. Ik wil niet van homoseksuele personen spreken want niemand identificeert zich met deze neiging. Het is een persoon die deze neiging heeft, en die neiging is een lijden.

Vida Nueva: Wat vond u ervan toen de paus zei: wie ben ik om over een homo te oordelen?

Burke: Hij zei dat hij niet tegenover God over die persoon kan oordelen wat ook zijn schuld mag zijn. Maar de handelingen moeten wel degelijk beoordeeld worden; ik geloof niet dat de paus daar anders over denkt. Die handelingen zijn zondig en tegennatuurlijk. De paus heeft nooit gezegd dat we daarin positieve elementen kunnen vinden. Het is onmogelijk positieve elementen in een slechte handeling te vinden.

Vida Nueva: Franciscus sprak in zijn slotboodschap tot de Synode over een “vijandige verharding” en hij betreurde het dat sommigen zich opgesloten hebben “in wat geschreven is”, zonder zich “door God te laten verrassen”. Hoe interpreteert u zijn woorden?

Burke: Dat is moeilijk. Men kan ze in die zin interpreteren dat de leer en de discipline staan tegenover het werken van de Heilige Geest. Dat is niet de katholieke manier van denken. De leer en de discipline zijn de voorwaarden voor een waarachtige ontmoeting met Christus. Ik heb veel mensen horen zeggen dat de paus niet de nadruk wil leggen op de leer en ook niet op de discipline. Dat is niet de juiste interpretatie van zijn woorden.

Vida Nueva: Sommige gelovigen zijn bezorgd vanwege de weg die de Kerk ingeslagen is. Wat zegt u tegen hen?

Burke: Velen hebben mij hun bezorgdheid laten weten. In een zo kritiek ogenblik waarop velen het gevoel hebben dat de Kerk een schip zonder sturing is, om welke reden dan ook, is het belangrijker dan ooit ons geloof te bestuderen, een gezonde geestelijke leiding te hebben en een sterk geloofsgetuigenis te geven.
Sommigen zeggen mij, bijvoorbeeld, dat een engagement met  de Pro-Life-beweging niet meer belangrijk is. Ik antwoord hen dat het belangrijker is dan ooit.

Vida Nueva: Is volgens u de Kerk op een punt aangekomen waarop het de schijn heeft dat niemand het commando heeft?

Burke: Ik heb een groot respect voor het Petrusambt en ik wil niet de schijn wekken dat ik mijn stem tegen de paus verhef. Ik wil graag, met al mijn zwakheden, een leraar van het geloof zijn die de waarheid onder woorden brengt die veel mensen tegenwoordig ervaren. Zij lijden een beetje aan zeeziekte; want ze hebben het gevoel dat de Kerk het kompas verloren heeft. We moeten de oorzaak van deze desoriëntatie maar terzijde schuiven, want we hebben het kompas niet verloren. We hebben de voortdurende overlevering van de Kerk, de leer, de liturgie, de moraal. De catechismus verandert niet.

Vida Nueva: Hoe kan dit pontificaat worden gekaraktersieerd?

Burke: De paus spreekt terecht over de noodzaak naar buiten te treden. Het antwoord van de mensen daarop is heel warm geweest. Maar we kunnen niet met lege handen naar buiten treden. We gaan met het woord van Christus, met de sacramenten, met het deugdzame leven vanuit de Heilige Geest. Ik beweer niet dat de paus dat doet maar het gevaar bestaat dat we de ontmoeting met de cultuur verkeerd interpreteren. Het geloof mag zich niet aan de cultuur aanpassen, maar moet de cultuur oproepen tot bekering. Wij zijn een contraculturele, geen populaire beweging.

Vida Nueva: U hebt gezegd dat Evangelii Gaudium geen deel uitmaakte van het leergezag. Waarom?

Burke: De paus zelf zegt aan het begin van het document dat het geen document is van het leergezag. Dat het uitsluitend  een indicatie geeft van de richting waarheen hij de Kerk zal leiden.

Vida Nueva: Maakt de doorsnee katholiek dit onderscheid?

Burke:  Nee. Daarom is er een zorgvuldige uitleg voor de gelovigen nodig waarin de aard en het gewicht van het document verklaard worden. In Evangelii gaudium staan uitspraken die de gedachten van de paus weergeven. We aanvaarden ze met respect maar ze vormen geen officiële leer.

Geen opmerkingen: